11 Ocak 2010 Pazartesi

EN




Bir kaç gündür mutluydum ya, ondan.
Gülüyordum ya hani,
kafama pek birşey takmadan.
Kesin bundan.
Herşey mi bir anda uçuruma sürüklenir?
Neden her zaman her şey yolunda gitmez?
Güldüm diye ağlamam da mı gerek hemen ardından?
Benim sinirimi bozucak şeyler olmuyormuş gibi,
ne çıkıcağını bilsem de ( sanırım bu da bir çeşit mazoşistliğe giriyor )
falıma baktım.
Gerçi facebook, neyi ne kadar doğru bilir ki?
Ama hissettiğim şeyler çıktı ve resmen ağzıma sıçtı.
Ne ya bu?

Annem hep beni uyarır.
Davranışlarımdan, verdiğim kararlardan.
Hep der "Yarın ne olucağımız belli diyil."
"Böyle olursa şöyle olur, üzülürsün."
Nasıl herşeyi biliyor anlamıyorum.
Sözünü dinleseydim keşke diyorum da bazen,
şu an olan şeylerin hiç birini ben yapmadım ki?
Hepsi benim dışımda olan şeyler.
Kabullenemiyorum ben ne kadar değişsem de değişimi.
Ben değişsem de herşey olduğu gibi kalsın.
Hayatımdaki en dengesiz insan ben olıyım.
En tuhaf.
En en en, hatta kötü de olsa o -en'ler.
Herşey aynı kalsın,
ben 'en' olıyım.

en
en
en

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder