Benim kafamın iyi olması için ot içmeme falan gerek yokmuş bunu bugün milyonuncu kez anladım.Son ders arkadaşımın parmaklarını solucan, sayfayı çamaşır, kağıt parçalarını da tepsi olarak gördüm!?
Of bana gülümsediğin zaman ne kadar mutlu olduğumu anlatamam.Aşık olmayı kendime yakıştıramıyorum.Sanki ben her zaman çılgın ve kimseyi takmamak zorunda olmalıymışım gibi.Yalan da söylemiycem evet istemezdim çünkü acı çekiyorum.Neyse ki biraz kendimi engellemeyi öğrendim ama canıma tak ettiği anlar oluyo ve bırakıyorum herşeyi.Yine aptal aşık moduna geçiyorum.Çocuk, sevgilim olmamalısın ama bana ait olduğunu bilmeliyim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder